Τα καλοκαίρια είναι περίεργα …τελικά….

Μια χρονιά ακόμα ….προστιθέμενη εννοείται….

Γεγονότα…που εξαλείφουν και τα τελευταία ίχνη ασφάλειας…

Διαπίστωση πια…η αδυναμία να προβλέψουμε το αύριο…πόσο μάλλον …το μέλλον μας…

Συνήθεια…..η προσπάθεια επιβίωσης μέρα με τη μέρα…

Κι εμείς….όσο κι αν τα καλοκαίρια μας γλυκαίνουν….πάντα μένουμε ίδιοι….και κάποιοι εντελώς ….αδιόρθωτοι……

Ψεύτες…..Ωραίοι…..αλλά ψεύτες…..όπως τα καλοκαίρια που υπόσχονται καλοκαιρία αλλά τελικά …βρέχει….

Απαραίτητο ίσως το ψέμα…… σε αρκετές …ιδιάζουσες… περιπτώσεις…

Κι όμως έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας και να μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε….Να είμαστε εμείς …όχι αυτοί που θα θέλαμε να είμαστε …αυτοί που είμαστε…..

Γιατί οι άνθρωποι τελικά δεν αλλάζουν …..όσο κι αν αλλάζουν (ή και δεν αλλάζουν) ζωή …πάντα μένουν ίδιοι…….

Τους αρέσουν τα ίδια πράγματα…έχουν τις ίδιες συνήθειες…τα ίδια ελαττώματα και τα ίδια προτερήματα…και φυσικά την ίδια ιδεολογία…..

Και επίσης διακατέχονται από την ίδια ακριβώς βλακεία….ότι όσα ψέματα κι αν λένε…στους άλλους και στον εαυτό τους ακόμα ίσως….πάντα “θα τη βγάζουν καθαρή”…

Είναι σαν τις παραισθήσεις που δημιουργεί η συνάντηση της θάλασσας με τον ουρανό μια μέρα βροχερή………

Νομίζεις…ότι υπάρχουν χίλια πράγματα μια ολόκληρη νέα γη να ανακαλύψεις…..κι όμως …..δεν υπάρχει Τίποτα…….

Τίποτα….

https://www.youtube.com/watch?v=vEzmmRFlwYo