Δεν είν’ από επάγγελμα, δεν είν’ αυτός ο λόγος
Που πάω και στριμώχνομαι στο κακουργοδικείο
Δεν είμαι κάνας διάσημος δα ποινικολόγος
Καλά – καλά δεν πρόλαβα να πάρω και πτυχίο.
Χωρίς να το πολυσκεφτώ τρέχω στην κάθε δίκη
Κι η τρίχα μου σηκώνεται στη θέα του φονιά
Όχι από λύπη ή ανθρωπιά μα με γεμίζει φρίκη
Και σπρώχνω ψιθυρίζοντας "μια θέση ρε παιδιά !"
Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
που γουστάρει πτώματα και δικηγόρου πρόζα
Να σου πω που βρίσκεται Σταδίου και γωνιά
Εκείνο το ερείπιο της οδού Σανταρόζα
Με συγκινούν οι συγγενείς που κλαίνε στους διαδρόμους
Κι η αδρεναλίνη μ’ ανεβάζει τους σφυγμούς
Σα βλέπω αυτόν τον άθλιο κοντά στους αστυνόμους
Να σπαρταράει σαν ψάρι απ’ τους λυγμούς !
Το ξέρω όμως κάποτε η μέρα πως θα ‘ρθεί
Που θ’ απονεμηθεί στον κόσμο η Θεία Δίκη
Κι εμένα θα δικάζουνε, Πολιτική Αγωγή
Θα είναι όσοι κοίταζα με φρίκη
Οι λωποδύτες, μαστροποί, προπάντων οι φονιάδες
θα τρέχουν συνωθούμενοι όλοι για να με δουν
" Αυτός όταν μας δίκαζαν μας έφτιαχνε καντάδες "
και δαχτυλοδειχτούμενο θα με περιφρονούν.
Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
Και κομμάτι διαστροφή στο σάπιο σου κρανίο
Να σου κρατήσω ρεζερβέ κι εσένα μια γωνιά
Να δεις τα όσα γίνονται στο Κακουργοδικείο.
Οδός Σανταρόζα
Από το Άλμπουμ «Οδός Σανταρόζα»
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Μ’ άφησες μόνο, ο διάολος να πάρει τη μοίρα μου
θα σ’ είχα σφάξει αν ήταν του χαρακτήρα μου
Μ’ ένα σαλάμι αφημένο καιρό στο ψυγείο
είπα, λοιπόν, κι εγώ να σου κάνω ένα αστείο
Πήρα στο τμήμα, αμέσως και τους τηλεφώνησα
και παγωμένα τους είπα πως σε δολοφόνησα
στην μηχανή του κιμά είπα σ’ είχα λιανίσει
και ένα σαλάμι με σένα πως είχα γεμίσει
Κι ήρθαν στο σπίτι αμέσως για να με πιάσουνε
και στα μπαλκόνια βγήκανε για να μη χάσουνε
Πω πω να δεις το αίμα του πλήθους παγώνει,
μ’ ένα σαλάμι που παίρνανε σ’ ένα σεντόνι
Και πρώτη σελίδα να γράφει ο Τύπος διάφορα
και ν’ απορώ κοίτα ρε πως τα κατάφερα.
Για να σε κάνω κοντά μου ξανά να γυρίσεις
στ’ αλλαντικά να κοπούν εντελώς οι πωλήσεις
Πλάκες επίσης γινήκαν στην αναπαράσταση
που μου τη βαράει κι αρχίζω κι εγώ την παράσταση
τους δείχνω να! φέτες κόβω απ’ το σαλαμάκι
και τους ρωτάω αν έχει κανένα ουζάκι
Που λες τους την δίνει να θέλουνε να με λιντσάρουνε
και για μια πλάκα την κεφαλή να μου πάρουνε
Κάπου εδώ, μωρό μου, τ’ αστεία τελειώνουν,
προφυλακιστέο με βγάζουν και μέσα με χώνουν
Και τώρα λέω την αλήθεια και δε με πιστεύουνε
τρελοί και γιατροί μες στο Δαφνί μ’ αποφεύγουνε
και περιμένω, μωρό μου, να’ ρθεις να τους πεις,
πως είσαι καλά, δεν είσαι σαλάμι και ζεις.
Το αστείο
Από το άλμπουμ «Η νύχτα ήταν πάλι κάπου αλλού»
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Ο Βασίλης Νικολαΐδης είναι τραγουδοποιός. Δικηγόρος στο επάγγελμα πρωτοεμφανίστηκε στην ευρύτερη ελληνική μουσική σκηνή το 1981 στους Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκης. Τα τραγούδια του "Οδός Σανταρόζα" και "Δωμάτιο Χρωματιστό" ξεχώρισαν και βραβεύθηκαν.
Έχει κυκλοφορήσει προσωπικούς δίσκους (μουσική, στίχοι και ερμηνεία). Συμμετείχε επίσης στιχουργικά και ερμηνευτικά σε δίσκους των "Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω". Έγραψε τους στίχους του δίσκου "Το νησί των λωτοφάγων" (1990) σε μουσική του Στάμου Σέμση και ερμηνεία της Έλλης Πασπαλά.
Πήγε στην Ρουάντα ως εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. Κατέγραψε τα όσα έζησε εκεί στο βιβλίο του "Μπαζουνγκού, ένα οδοιπορικό στη Ρουάντα (Μάρτιος – Ιούνιος 1995)".
Προσωπική δισκογραφία
- Οδός Σανταρόζα (Μάης 1982, Minos)
- Ελλάς (Απρίλης 1984, Minos)
- Η νύχτα ήταν πάλι κάπου αλλού (Νοέμβριος 1989, Σείριος)
- Ατασθαλίες (1993, Lyra)
Πηγή:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82
Περισσότερες πληροφορίες:
http://toaromatoutragoudiou.blogspot.com/2009/02/blog-post_18.html
http://occupmed.blogspot.com/2008/07/blog-post.html
Vivi 